Μικροβιολογικός έλεγχος

Σε λανθασμένη αντιμετώπιση, συνήθως. Όταν η σύντροφός σου έχει κάποια μόλυνση, τη μόλυνση αυτή την έχεις και εσύ, αλλά οι άντρες σπανίως παρουσιάζουν συμπτώματα. Αν πάρει μόνο εκείνη αγωγή ή αν πάρετε την ίδια αγωγή, εσύ δεν θεραπεύεσαι, με αποτέλεσμα να της μεταδίδεις ξανά και ξανά τη μόλυνση. Η αντιμετώπιση των μικροβίων είναι πολύ διαφορετική στον άντρα από αυτή στη γυναίκα. Κάθε φορά που η σύντροφός σου έχει τσούξιμο, π.χ. μυκητίαση, κολπίτιδα, ουρολοίμωξη ή τραχηλίτιδα, εσύ πρέπει να ρωτήσεις τον ουρολόγο για την αγωγή που πρέπει να ακολουθήσεις ταυτόχρονα και εσύ. Αν εσύ έχεις χρόνια προστατίτιδα πρέπει οι σύντροφοί σου να παίρνουν αντιβιοτική αγωγή ταυτόχρονα με εσένα.

Οι μύκητες δεν είναι ένα μικρόβιο που κολλάει η γυναίκα, όπως πολλοί πιστεύουν. Οι μύκητες αποτελούν μέρος της άμυνας του κόλπου της. Όταν υπάρχει μόλυνση από κάποιο άλλο μικρόβιο, οι μύκητες υπεραναπτύσσονται για να το αντιμετωπίσουν παράγοντας περισσότερο ξύδι (γαλακτικό οξύ). Το ξύδι, ως γνωστό, αποστειρώνει. Τα κολπικά υγρά γίνονται πιο όξινα προκαλώντας τσούξιμο της περιοχής και κοκκινίλες στο πέος σου. Οι κρέμες για τους μύκητες απλώς καταπραΰνουν τα συμπτώματα από τη φλεγμονή, δεν θεραπεύουν την αιτία, δηλ. τη μόλυνση που έχουν και οι δύο σύντροφοι, γι αυτό επανεμφανίζεται π.χ. η μυκητίαση. Άρα, κάθε φορά που η σύντροφος έχει μύκητες πρέπει να γίνεται πλήρης μικροβιολογικός έλεγχος για να βρεθεί το μικρόβιο που προκάλεσε τη μυκητίαση.

Με αντιβιοτική αγωγή. Επειδή οι άντρες σπανίως εμφανίζουν συμπτώματα όταν έχουν κάποια μόλυνση στα γεννητικά όργανα, κάθε φορά που η σύντροφός τους έχει κάποια μόλυνση, όπως μύκητες, κολπίτιδα, τραχηλίτιδα, ουρολοίμωξη, σαλπιγγίτιδα ή πυελονεφρίτιδα, θα πρέπει εκείνοι να συμβουλευτούν τον ουρολόγο τους. Όπως είναι λογικό, έχουν και οι δύο το μικρόβιο, αλλά η θεραπεία είναι πολύ διαφορετική. Ενώ στη γυναίκα αρκεί μια αντιβίωση για 1-2 εβδομάδες, για το σύντροφό της απαιτείται συνήθως ισχυρότερη αντιβίωση και μάλιστα για τουλάχιστον 1 μήνα.

Για το μικροβιολογικό έλεγχο σπέρματος δεν έχει σημασία η αποχή. Πρέπει, ωστόσο, να μην έχει γίνει λήψη αντιβίωσης τις τελευταίες 10-15 ημέρες. Μπορείτε να συλλέξετε το σπέρμα και στο σπίτι (απαραίτητα με επίδειξη ταυτότητας), αφού μπορείτε να μας το φέρετε και εντός δύο ωρών από τη συλλογή. Πριν τη συλλογή του δείγματος, είναι πολύ σημαντικό, να πλύνετε τα χέρια σας με σαπούνι και να ξεπλύνετε καλά το πέος μόνο με νερό. Η συλλογή για το μικροβιολογικό έλεγχο σπέρματος πρέπει να γίνει σε έναν αποστειρωμένο ουροσυλλέκτη, ενώ πρέπει να μη χαθούν οι πρώτες σταγόνες κατά την εκσπερμάτιση.

Δεν χρειάζεται. Αρκεί το μικρόβιο να ανιχνευτεί σε έναν από τους συντρόφους για να πάρουν και οι δύο μαζί αγωγή, αφού ένας μικροβιολογικός έλεγχος μπορεί να μην ανιχνεύσει ένα μικρόβιο (άρα αν το μικρόβιο δεν βρεθεί στο/στη σύντροφο, δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει). Μάλιστα, αν ο/η σύντροφος δεν ακολουθήσει ταυτόχρονα κατάλληλη αγωγή για το ίδιο μικρόβιο, η θεραπεία αποτυγχάνει. Άλλωστε είναι λογικό ότι ένα μικρόβιο που υπάρχει στον ένα σύντροφο υπάρχει και στον άλλο.

Σεξουαλικώς μεταδιδόμενα είναι τα μικρόβια που συνηθέστερα κολλάνε με τη σεξουαλική επαφή, όχι αποκλειστικά. Μπορούν να μεταδοθούν και με άλλους τρόπους. Επίσης, επειδή οι άντρες σπανίως εμφανίζουν συμπτώματα όταν έχουν κάποια μόλυνση, ενώ δεν έχουν μάθει να εξετάζονται προληπτικώς, μπορεί να έχουν κολλήσει το μικρόβιο πριν πολλά χρόνια και να το μεταδίδουν στις συντρόφους τους χωρίς να το γνωρίζουν. Για το λόγο αυτό, κάθε άντρας πρέπει να κάνει προληπτικώς έναν μικροβιολογικό έλεγχο σπέρματος κάθε χρόνο, όπως κάθε γυναίκα κάνει ετησίως με το τεστ-Παπ.

Στην πράξη όχι, επειδή δεν χρησιμοποιείται όπως θα έπρεπε.

• Μικρόβια και ιοί μεταδίδονται και με τα υγρά που ανταλλάσσονται κατά τη διάρκεια των προκαταρκτικών, πριν ακόμη εφαρμοστεί το προφυλακτικό.
• Αν το προφυλακτικό φορεθεί λίγο πριν την είσοδο στον κόλπο, προφυλάσσει μόνο από μια ανεπιθύμητη κύηση.
• Μετά την επαφή, το προφυλακτικό, που έχει επάνω κολπικά υγρά, αφαιρείται με το χέρι και λίγο μετά το ίδιο χέρι μπορεί να ακουμπήσει στο πέος μεταφέροντας τα κολπικά υγρά.
• Κολπικά υγρά υπάρχουν και γύρο από την περιοχή που καλύπτει το προφυλακτικό, π.χ. στους όρχεις. Όταν το προφυλακτικό αφαιρεθεί και το πέος ακουμπήσει στους όρχεις, εκτίθεται και πάλι σε κάποια μόλυνση.

Συνεπώς, το προφυλακτικό προφυλάσσει αν εφαρμοστεί πριν από οποιαδήποτε χειραψία ή επαφή με τα γεννητικά όργανα και αφαιρεθεί αφού πρώτα πλυθεί καλά η περιοχή. Επειδή αυτό δεν είναι εύκολο να εφαρμοστεί στην πράξη, αν ο μικροβιολογικός έλεγχος βρει κάποιο μικρόβιο σε έναν από τους συντρόφους θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξίσου και στον άλλο σύντροφο.

• Αν στην Αυτο-Εξέταση Σπέρματος κάτι δεν είναι φυσιολογικό. Ωστόσο, με την αυτό-εξέταση σπέρματος δε μπορείς να δεις όσα βλέπει ένας ειδικός στο εργαστήριο. Γι αυτό, είναι σημαντικός ο τακτικός προληπτικός έλεγχος του άντρα με το andro–test, την ανάλυση σπέρματος που ελέγχει την υγεία του άντρα, και είναι αντίστοιχη του τεστ-Παπ.
• Αν στην ανάλυση σπέρματος andro–test βρεθεί κάτι εκτός φυσιολογικών τιμών. Μελέτη σε 1197 άτομα απέδειξε ότι στο 98,76% των περιπτώσεων που ανιχνεύτηκε μικρόβιο, τουλάχιστον μία από τις παραμέτρους της ανάλυσης σπέρματος andro-test ήταν εκτός φυσιολογικών τιμών.
• Αν η σύντροφός σου έχει τσούξιμο των γεννητικών οργάνων, π.χ. μύκητες, κολπίτιδα, ουρολοίμωξη ή τραχηλίτιδα. Οι γυναίκες παρουσιάζουν συμπτώματα όταν έχουν κάποια μόλυνση, σε αντίθεση με τους άντρες που είναι συνήθως ασυμπτωματικοί. Άλλωστε, η προστατίτιδα αφορά 9 στους 10 άντρες, χωρίς να το ξέρουν.
• Αν ετοιμάζεστε για εξωσωματική ή σπερματέγχυση, είναι πολύ σημαντικό να αποκλειστεί η πιθανότητα να έχετε ουρεόπλασμα (Ureaplasma urealiticum ή Ureaplasma parvum), μυκόπλασμα (Mycoplasma hominis ή Mycoplasma genitalium) ή χλαμύδια (Chlamydia trachomatis), αφού τα μικρόβια αυτά μπορεί να προκαλέσουν αποβολή ή σοβαρά προβλήματα στο βρέφος.
• Μετά από αντιβιοτική αγωγή, ο μικροβιολογικός έλεγχος σπέρματος είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνεται προκειμένου να βεβαιωθεί ότι το μικρόβιο αντιμετωπίστηκε.

Ο πλήρης μικροβιολογικός έλεγχος σπέρματος περιλαμβάνει:

• Καλλιέργεια σπέρματος (αερόβια και αναερόβια)
• μικροσκοπική παρατήρηση νωπού παρασκευάσματος για Πρωτόζωα (π.χ. τριχομονάδες),
• μικροσκοπική παρατήρηση κεχρωσμένου παρασκευάσματος για πυοσφαίρια, βακτήρια και μύκητες,
• ειδική εξέταση σπέρματος με PCR, την πιο αξιόπιστη μέθοδο, για 5 μικρόβια:
  • Ureaplasma urealyticum
  • Ureaplasma parvum
  • Mycoplasma genitalium
  • Mycoplasma hominis
  • Chlamydia trachomatis

Αν και μόνο ένας πλήρης μικροβιολογικός έλεγχος εξασφαλίζει τον εξεταζόμενο, έχουμε παρατηρήσει ότι, άλλα εργαστήρια περιορίζονται στο να κάνουν μόνο αερόβια καλλιέργεια σπέρματος ή εξετάζουν μόνο για 1 ουρεόπλασμα (το Ureaplasma urealyticum) και για 1 μυκόπλασμα (το Mycoplasma hominis) ενώ σπανίως εξετάζουν για χλαμύδια (Chlamydia trachomatis).

Ο μικροβιολογικός έλεγχος είναι προτιμότερο να γίνεται σε δείγμα σπέρματος, παρά σε ούρα. Τα ούρα περιέχουν μόνο ότι καταφέρουν να παρασύρουν από την ουρήθρα, ενώ το σπέρμα περιέχει υλικό και από τις επιδιδυμίδες, τον προστάτη και άλλους αδένες. Για τον ίδιο λόγο, ο μικροβιολογικός έλεγχος σπέρματος είναι προτιμότερος από την εξέταση Stamey-Mears, η οποία εστιάζει μόνο στις εκκρίσεις του προστάτη και παλαιότερα τη χρησιμοποιούσαν στη διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας.

Μόνο ο πλήρης μικροβιολογικός έλεγχος παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα στον εξεταζόμενο. Δηλαδή, να μην περιορίζεται μόνο σε μια αερόβια καλλιέργεια σπέρματος. Άλλα εργαστήρια κάνουν μόνο αερόβια καλλιέργεια σπέρματος. Επίσης, έχουμε παρατηρήσει ότι ακόμη και το τεστ-Παπ συνήθως συνοδεύεται μόνο από αερόβια καλλιέργεια. Γι αυτό πολλές φορές οι σύντροφοι των εξεταζομένων μας αναρωτιούνται γιατί δεν είχε ανιχνευτεί το μικρόβιο σε εκείνες, παρόλο που έκαναν καλλιέργεια κολπικού μαζί με το τεστ-Παπ.

Ο έλεγχος με τη μέθοδο PCR είναι ο πιο αξιόπιστος καθότι ψάχνει για το γενετικό υλικό του μικροβίου. Τα μικρόβια που εξετάζουμε με PCR είναι δύσκολα ανιχνεύσιμα με άλλες μεθόδους.